Wat gaan we doen?
Je bent thuis misschien al lekker duurzaam bezig. Je hebt weinig afval, recyclet het zo goed mogelijk. Je eet misschien vegetarisch en let op je energieverbruik. Maar hoe zit dat eigenlijk op je werk?
Veel mensen letten er daar een stuk minder op. Staan uren in de file. Scoren nog snel een bakkie met saucijzenbroodje op het station. Huppakidee, afval weg ermee. En op het werk staan de lichten altijd aan en je hebt maar één prullenbak onder je tafel…Tja, wat doe je eraan?
Het is ook best lastig, want je bent in jouw duurzaamheidsambitie misschien afhankelijk van je baas of van je collega’s. Tenminste, dat denk je. Weet dan dat steeds meer werkgevers het hoofd breken over hoe ze energie en grondstoffen kunnen besparen, en hoe ze ervoor kunnen zorgen dat werknemers gezonder eten, en meer bewegen. Simpelweg omdat het hen veel geld bespaart.
Duurzaamheid op het werk is al lang niet meer iets voor gekkies. Het is financiële noodzaak en zal ook steeds meer met wetgeving worden bedongen.
1 mei is de dag van de Arbeid. Weet jij wát er dan gevierd wordt? Vast niet! Het voert terug naar het begin van de achturige werkdag, die eind 19e eeuw wereldwijd werd bejubeld. Een mijlpaal! Mensen gingen weer met meer zin naar hun werk.
Maar zijn we daar nu eigenlijk nog steeds zo enthousiast over? De 9 tot 5 mentaliteit staat inmiddels vaak synoniem aan weinig zeggend en demotiverend werk. Bijna anderhalve eeuw later zijn we wel toe aan iets nieuws! We vieren deze week De week van de arbeid. De week van betekenisvolle en duurzame arbeid…
Beloning
Accountant - Column week 18
Mijn vader – de grote held in mijn leven – werkte veertig jaar als accountant bij een grote verzekeringsmaatschappij. En hij heeft zijn werk nooit echt leuk gevonden. Op mijn vraag of dat niet vreselijk zonde is, is zijn antwoord dat het idee dat je werk bij je moet passen, dat werk iets is waarin je je moet kunnen ontplooien, dat je werk in lijn moet zijn met je idealen, echt een nieuwerwetsche uitvinding is. Vroeger moest je gewoon een baan hebben om je brood te verdienden voor je gezin – einde verhaal.
Gelukkig heb ik werk dat wel bij me past. Als journalist kan je verhalen schrijven over dingen die volgens jou scheef zitten, en bij een vakbond kom je op voor andere mensen. Dus als journalist bij een vakbond heb ik eerder een tevéél aan zingeving dan te weinig.
Warmte
Maar goed, ook bij een vakbond kan het altijd beter. Zo doen mijn collega’s en ik hun best om geen kartonnen bekertjes meer te gebruiken van de koffieautomaat. Ik neem een stenen beker mee van thuis, maar zo’n stenen beker trekt meteen de warmte uit je – toch al niet al te hete - automatenkoffie. Dus dan drink je de hele dag halflauwe bakken.
Boycot
Gelukkig heb ik ook een stevige herbruikbare plastic beker, gekocht bij een grote Amerikaanse koffieketen. Daar kom ik vaak – tenminste, bij de Nederlandse vestigingen – totdat ik van een vriend hoor dat die gasten in ons land geen cent belasting betalen. Dus besluit ik van de ene op de andere dag om die zaak te boycotten. Wat ontzettend jammer is, want hun latte macchiato en ook hun tschai latte zijn echt van hemels niveau.
Netjes
Ik vertel het aan mijn vader, die goedkeurend knikt want hij is ook van eerlijk en rechtvaardig en netjes je belasting betalen en zo – ik heb het niet van een vreemde. Bovendien, zo reken ik zelf eens uit, scheelt die koffie-boycot me een bak geld. Want die Amerikanen zijn lekker maar echt ontzettend duur.
Tja, ik blijf de zoon van een accountant.
Duurzaamheidsbril op de werkvloer - Column week 18
Door mijn werk kom ik op veel verschillende kantoren en als er tijd en ruimte voor is, dan zet ik mijn duurzaamheidsbril op. Ik neem je mee langs een paar van mijn ervaringen. 😉
Welkom op kantoor
Bij binnenkomst op dit kantoor in Den Haag vallen me meteen de grote, groene (echte!) planten op én de afvalscheidingsbakken. Een mooie ontvangstruimte met verschillende soorten zitjes en warme kleuren en natuurlijke materialen. Een schommelstoel, een lekkere luie bank, leuke tafeltjes en op de bar een grote bak fruit. Ja, zo’n groene en gezonde werkomgeving, dat doet de kantoor-mens goed.
💡 Groen op kantoor is niet moeilijk, wel fijn!
500 en meer
Vorig jaar was ik betrokken bij de organisatie van een groot evenement en met één simpele vraag heb ik ervoor gezorgd dat de lunch op dat evenement (met 500+ deelnemers) vegetarisch was. Een kleine actie met een mooi resultaat. In m'n eentje moet ik bijna 1,5 jaar vegetarisch eten voor een vergelijkbaar resultaat 😉
💡 Stel een vraag en maak impact!
Gezellige kerstborrel
Stel je voor: een kerstborrel met bijna 100 mensen. Het is onwijs gezellig, lekkere hapjes, mooie speech van de CEO. En… het is snikheet. Ik vraag of de verwarming wat lager kan (hij staat op 21?!), maar dat gaat niet, want het wordt centraal geregeld voor het hele pand (17 verdiepingen). Mijn duurzame hart bloedt, wat een energieverspilling!
En dit zie ik vaker: centraal geregelde verwarming, ramen die niet open kunnen, slechte ventilatie. Slecht voor de gezondheid en heel slecht voor de portemonnee. En we zijn thuis nu toch allemaal gewend om het wat frisser te hebben? En voor de hersens is het toch beter als het niet te warm is?
Wat ik deed? Even niets, want het was de kerstborrel en ik was gast. Geen goeie timing zeg maar. Staat de verwarming bij jou op kantoor te hoog, dan kun je dat natuurlijk aankaarten. Dit verzoek kan de werkgever toch alleen maar goedkeuren, want het scheelt geld?!
💡 Dat kan lager!
Zoveel broodjes……
Het is lunchpauze van een bijeenkomst, die ik faciliteer. Een buffet met lekkere broodjes en soep staat klaar. Maar…. de helft van de mensen die verwacht werd is, zonder afmelden, niet gekomen. Er blijven dus gigantisch veel (gesmeerde) broodjes over en die zullen weggegooid worden, dat moet van de warenwet. Grrr… ik krijg buikkramp bij het idee.
We mogen wel de schaal mee naar onze vergaderzaal nemen en tijdens het middagprogramma gaan nog een paar broodjes op. Verder vraag ik zakjes, zodat mensen het mee naar huis kunnen nemen.
💡 Geef de juiste aantallen door en voorkom verspilling!
Werk druk, druk werk?
Ik heb een afspraak met een manager bij een leuke organisatie. Bij binnenkomst op het kantoor ziet ze me en zegt ‘ik moet even iemand bellen en dan kom ik’. Even later zet ze zich naast mij aan tafel, maar binnen een minuut gaat de telefoon en loopt ze de kamer weer uit om dit gesprek te voeren. Gaat lekker zo. Ze komt gestrest op me over en ze werkt er net? Oef, zou dit de sfeer hier zijn?
Er blijken echt heel veel vacatures te zijn en tja, alles moet gedaan worden, dus werkt iedereen zich een slag in de rondte. Ik vraag me af hoe lang zij en haar collega’s dit volhouden? Klinkt niet heel gezond en duurzaam.
Een dag later in een andere organisatie ben ik uitgenodigd om een workshop ‘van werkdruk naar werkplezier’ te geven en hebben we een mooi gesprek over het belang van pauzes, op de rem trappen, vertragen. Over het belang van een goede balans tussen energiegevers en energievreters. En dat dat betekent dat je keuzes moet maken, als individuele medewerker, als manager, als directie…
💡 Werkdruk ombuigen naar werkplezier? Maak keuzes!
Doortje ‘t Hart
